گل نرگس Narcissus

چه کنم تا هرگز نسبت به همسر و خانواده‌ام بدبین نشوم

و آنها را هم نسبت به خود بدبین نسازم؟

شکی نیست که اصل سوء ظن و بدبینی نسبت به همة افراد مسلمان گناه و معصیت شمرده شده است، چنانچه در کتاب معراج السعاده ملا احمد نراقی و گناهان کبیره استاد دستغیب آمده است، بدین ترتیب بدگمانی بین زن و شوهر امری نادرست و ناروا است و آن آثار منفی دارد که زشت و ناپسند است از جمله آثار زشت بدگمانی تجسس است، تجسس کردن شخص بدگمان در کارهای کسی که به او گمان بد برده است علی ( می‌فرماید: "ایاک ان تسئ الظن فان سوء الظن یفسد العباده و یعظم الوزر" ( مبادا گمان خود را بد کنی که گمان بد عبادت را فاسد می‌‌کند و بارگناه را سنگین می‌نماید "غررالحکم")

و اما سوء ظن جبن و ضعف نفس است چنانکه در معراج السعاده آورده است زیرا که انسان ضعیف النفس هر فکری که به خاطرش می‌گذرد و به قوة واهمة او در می‌آید اعتقاد پیدا می‌کند، و به دنبال آن می‌رود و حال آنکه ممکن است اصلاً درست نباشد لذا حضرت امیر ( می‌فرمایند: "من ساءظنه، ساءت طویّته" (هرکس که گمانش بد است باطنش بد است) (غرر) و راه علاج آن این است که اولاً هرگاه گمان بدی از کسی به خاطر انسان رسید به آن اعتنایی نکند و دل خود را به آن شخص بد نسازد و و تفقد و اکرام او را کم ننماید بلکه بهتر آن است که در اکرام او بیفزاید و در خلوت برای او دعا کند مدتی مداومت بر این عمل روحیه را تغییر می‌دهد و به کلی درمان می‌شود نباید توجه و استمداد از خدای متعال فراموش شودثانیاً در روایات توجیه نموده‌اند که کار برادر مؤمن را باید به بهترین محامل حمل کنی، در این رابطه به کتاب گناهان کبیره شهید دستغیب بحث سؤظن و نیز معراج السعاده مراجعه کنید.